Aşk ve para ilişkisi nasıl olmalıdır, ya da aşkla para arasında ilişki olmalı mıdır sizce yoldaşlarım? Ya da para ne kadar gereklidir aşkta? Bence orta karar. Tamamen parasız bir adamla da aşk yaşanabilir mi sizce yoldaşlarım? Yaşanamaz sanırım. Neden sizce?
Aşk sadece yatak odasında ya da evde yaşanmaz ya da sahilde el ele romantik yürüyüşlerle bir yere kadar dayanır. İlk zamanlar fark edilmez peki ya sonra? Beslemek gerekir. Tamamen kapitalist bir toplumda yaşadığımızı inkâr edemeyiz bence.
Bir kadın gerçekten âşıksa para çok da önemli değildir değil mi? Ama sonra parasızlık sınırlar koyar aşka. Nasıl mı? Şöyle ki; bir kadın sürprizler ister, gezmek ister, hediyeler ister. Bunlar olmazsa hiç, aşkın ışığı söner. Mesela ben isterim bunları. Yoktan çok anlamam daha doğrusu anlarım da anlamak istemem. Çünkü ben varlıktayım, yokluğu tekrar deneyimlemek istemem. Varlık derken paradan bahsetmiyorum, bilinç olarak varlıktayım. Kadınlar aslında bazen çocuk gibi oluyorlar özellikle âşık olunca. Ama bu istekler ihtiyaçlar dâhilinde değil. Her kadın kendi ihtiyacını karşılayabilir. Burada ki mesele güzel zaman geçirmek için gereken para. Öyle de büyük paralara gerek yok değil mi? Ama para lazım. Maddeden kaçan ben bile bunu kabullenmiş durumdayım. Düşünsenize hepimizin bir prens hayali var. Hiçbirinde züğürt bir prens yok değil mi? Güçlü, zengin, yakışıklı ve bize çok âşık bir adam hayal ediyoruz. Allah versin. Bu zamanda bunu bulmak çok kolay değil ya da biz zor olduğuna inanıyoruz. Önce inançlarımızı değiştirmeliyiz sanki. Zaten zenginlik de tek başına yeterli değil en azından benim için. Sevmem, âşık olmam lazım. Önce kalbi zengin olmalı cebine gelene kadar. Cebi orta karar olsa da olur. Cömert, paylaşımcı olmalı. Ama ben ne kadar paylaşımcıyım henüz onu tam olarak bilemiyorum. Ama Halit ile her şeyimi paylaşabilirdim. Paylaşırdık da. Kimde varsa. Ama çoğunlukta onda vardı. Bazen parası olmadığı zamanlar benden para istemesi çok hoşuma giderdi. Verirdim zaten verdiğim neydi ki. Günlük, idareten harçlıklar J Ama o verirdi hem de canı gönülden. Ben de alırdım. Ama sadece ondan alırdım. İşte alma ve verme ilişkisi dengede. Sanırım param yok cümlesine dayanamıyorum, itiraf ediyorum özellikle aramızda engel oluyorsa. İstenirse engeller kaldırılır. Sabredilir, anlayışlı olunur ama bunu yapmak istemiyorum ki ben. Peki ya siz ne durumdasınız? Nedir bu konuda ki duruşunuz? Duruşlar önemlidir. Ona göre adamları çekeriz hayatımıza desem de bazen öyle olmuyor değil mi? Gönül bu işte. Belli olmuyor. Tutuluyoruz işte ama sonu gelir mi bilemiyorum. Sizce gelir mi? Sanırım yaşayıp ta görmek lazım. Yaşadıklarımız hayatımıza yön verir. Onlardan öğrenir, ders çıkartır ve yeni aşk oyunları yaratırız. Ben kendim için emin değilim ya siz?
Sizi seviyorum günden güne parıldayan aşkları sevdiğim gibi.
Bir sonraki 'yazım' aşk mı para mı ? '
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder