Amca Teyze Depresyondayım :)

Sevgililer,
Depresyon çağımızın en yaygın hastalığı.

Ben kendisini pek severdim bildiğiniz üzere.
Depresyon demek ruhsal açıdan dibe çökmek bana göre.
Depresyona girdiğinizde hayatınızı pislikçukuruna benzetirsiniz ve endinizi o çuvalın içindeki pislik gibi hissedersiniz. Yaşamak anlamsızdır. Her şey ve siz değersizsinizdir.
Durmadan acırsınız kendinize. Yaşamdan zevk almazsınız.
Aynalara küsersiniz, yemeden içmeden kesilirsiniz.
Her şekilde de duygusal acınızın acısını çıkarttığınızı sanırsınız.
Kendinizi, yaşamınızda var olanları cezalandırırsınız.
Yaşamayı ret edersiniz. Nefes almak bile çok zor gelir.
İçinize kapanırsınız ya da uçana kaçana derdinizi anlatırsınız, milleti bıktırırsınız ama siz bıkmazsınız.
Bundan zevk duyarsınız.

Depresyondayım demek moda oldu şimdilerde.
Bir marifetmiş gibi bunu âleme yayarsınız. Yaydıkça da o pislik çuvalından çıkmazsınız.
Kısır döngü misali yuvarlanıp gidersiniz.

Sizi depresyona her hangi yaşadığınız bir durum, an sokabilir.
İlk başlarda anlamazsınız. Zamanla yaşam kaliteniz düşer, düşer sonra bir anda fark edersiniz gidişat iyi değil.
İşte o an silkelenmek gerekir. Silkelenmezseniz daha çok içinden çıkılmaz bir duruma düşersiniz.

Hayat gerçekten bazen çok hırçın.
Hiç de öyle herkes birbirini sevmiyor, kimse mutlu değil.
Hayat zor. Ekmek aslanın midesinde bile değil.
İnsanoğlu olarak bizler hırçınız, sevgisiziz. Bir birimizi incitiyoruz, canlarımızı yakıyoruz, üzüyoruz, üzülüyoruz.
Sonra bazen bu duruma dayanamayacak duruma geliyoruz ve diyoruz ki bana ne ben oynamayacağım bu hayat oyununu.
Oyundan yani yaşamdan çıkmak istiyoruz ama bizim elimizde olan bir şey değil intihar eğiliminde değilsek.
Zaten gerek yok. Nasılsa yaşam oyunundan bir gün ayrılacağız.

Depresyonlarımı sevdim hep.
Onlar bana ruhsal dünyamın karmaşıklığını göstermiştir. Duygularımı fark ettirmiştir.
Önemli olan acınacağımıza bu duyguların yaşama nedenlerimizdir.
Öyle aylarca üzerinde çalışılacak bir durum değil bence.
Tespit çok önemlidir. Hedefi on ikiden vurmak gerekir.
Eğer gerçek duygu bulunursa çözüm çok çabuk geliyor.
Bu sebeple uçana kaçana anlatmak yerine acımadan, acınmadan içimize dönmek en uygunudur.
Ben öyle yaparak depresyonlarımı sevmeyi öğrendim.
Depresyon hastalık değildiraksine size sizi gösteren bir araçtır.
Sadece o kadar, yaşamın bir parçası değildir.
Depresyon yaşam biçimi değildir.
Depresyonu yaşam biçiminiz haline getirirseniz ne seversiniz ne de sevilirsiniz. Herkes kaçar sizden siz bile.

Size bazen gerçekten zor olan hayat için sevelim, sevişelim demeyeceğim.
Zaten depresyondayken ne seversiniz ne de sevişirsiniz.

Mutsuzken insanın canı güzel şeyleri istemez çünkü o an çirkinliği deneyimlemektedir.

Bendeniz depresyonlarını araç olarak kullanan Sevgi Periniz, sizi çok seviyorum depresyonda yaşamayı hiç sevmediğim gibi.