İnsanın kendine yaptığı kötülüğü başkası yapamazmış. Şu saatten sonra kendimden başka kimseden korkmam. Sabah balkonda elimde kahvem hayatımı tekrar gözden geçirdim.
Evet, gerçekten cesaretliydim ama akıllı olanından değil asla. Güçlüydüm ama gücümü hayallerime, kişilere teslim etmiştim. İçimdeki sevgi selini başkalarına yönlendirmiştim. Aklımı yok sayıp sadece kalbimle hareket etmiştim. Dünyada olduğum gerçeğini hep yok saymayı seçmiştim.
Cesaretim evlere şenlik. Önce Allah’a isyan ettim, madem yanımda değildi, öyle ise yoktu. Onu yok saydığım gün bir maceraya çıktım. Artık tanrının isyankâr çocuğuydum. Sırtımda çantam yuvayı terk ettim. Tek yuvamız vardır o da Allah’tır. Evrende benzer benzeri çekerdi. Bunca zaman kötüyü yaşadığıma göre kötüydüm. Öyle ise aslında Allah’ımızın bizden istediğini yapıp, kendimi sorgulamam, kendime uzaktan bakmam, gözlemem, yüzleşmem ve sorumluluğumu almam gerekliydi. Maceraya bakar mısınız? Allah’ı terk ettiğimi sanırken aslında ona dönüş yoluna girmişim de farkında bile değildim. Bu yolda yüzleştikçe kendimi çok daha güçlü hissettim. Bütün toplumsal kurallara isyan ettim, yok saydım hatta hepsini çiğneyip istediğim gibi yaşadım kendimce. Ders çalışır gibi her gün saatlerce kendimi sorguladım, yüzleştim ama sorumluluğumu almayı unutup onun yerine kendimi cezalandırmayı seçtim.
Bir gece ona isyan ettiğimi fark ettim. Hayatımdaki en acı tokat oldu inanın. Çok utandım, hiç bu kadar utandığımı hatırlamıyorum, vicdan azabı da cabasıydı. İşte o gece ilk defa yaptığımın sorumluluğunu üstlendim. Maceramın ortasında tekrar seçim yaptım .
Hak yolunu, ilahi aşkı, sevgiyi, adaleti seçtim. Günden güne onun sevgisini içimde keşfettim, büyüttüm.
Ona isyan ettiğim sırada hayatımı da bıraktım. Gücümü, aklımı başkalarına teslim ettim. Eskiden Allah’tan isterken başkalarından ister oldum. Ruhsal olarak gelişirken, hayatta düştükçe düştüm. Madde de, her türlü ilişkide, işte, her şeyde. Çünkü şunu fark edemedim Allah’a dönsem de onu ret ettiğim an aslında hayatımı da ret etmiştim. Sonuçta kendi cezamı yine kendim kestim. Bu saatten sonra kendimden başka kimseden korkmam.
Allah’tan hayalci bir peri olarak bütün gerçeklerle yüzleşmem için yardım istedim. Önüme bana yardımcı olacak birini çıkarttı. Onu tanıdıktan sonra gözyaşlarım sel oldu. Onunla birlikte gücümü fark etmediğimi anladım. İkinci kez Allah’tan utandım. O gece gözyaşları içinde söz verdim. Benim tek güvencem vardı o da Allah’tı. Gücümü herkesten geri aldım. Aklımı kullanmaya başladığımda hayatımı ne hale getirdiğim gerçeğiyle yüzleştim. Ve maceram bitti.
Şimdi sorumluluğumu alıyorum ve sıfırdan başlıyorum. Bu sefer içimdeki Allah aşkı, ona olan sevgimin gücü, kendi gücüm, aklım ve farkındalığımla tekrar yapılandıracağım hayatımı.
İlahi irade işliyor Can Kuşlarım. Allah her şekilde her durumda yanımızda. Maceramdan pişman değilim. Çok şey öğrendim. Kendimi bildim, Allah’ı bildim, sevgiyi bildim.
Şöyle tanımlıyorum maceramı; hayatımı iki seneliğine durdurdum, sırt çantamı alıp diyar diyar dolaştım. Her insan bir dünyadır. Ben kendi dünyamdaki diyarları keşfettim.
Şunu biliyorum, her birey macera yaşamalıdır. Şeklini kendi belirler. Kendine meydan okuyamayan insan kimseye ya da hiç bir şeye meydan okuyamaz. Bu bağlamda da çok güçlü ve cesaretliyim. Kendimi onaylıyor ve seviyorum. Şimdi bendeki değişimleri hayatın içinde yaşama vakti.
Ben hem gerçekçi hem hayalci Sevgi Periniz sizi heyecanla seviyorum tıpkı hayata sıfırdan başlama heyecanımı sevdiğim gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder