Bedenlerimizin kölesi bizler...

Gerçek bir aşk ilişkisi nasıl başlamadır sizce. Mutfak camımın önünde kahvemi yudumlarken ve sigaramın dumanını ciğerlerime çekerken bunu düşündüm. Dışarıda aşk havası var ama hiç birimiz bunu yaşayamıyoruz. Ne yazık değil mi? Düşündüm bunu gerçekten.

Neden aşklar sabun köpüğü gibi, sigara gibi, elimizin kiri gibi. Neden sabun köpüğü gibi puf elimizden kayıyor? Neden sigara gibi ciğerlerimize işlerken çabucak bitiveriyor? Neden ilk başlarda yüzümüzü parlatırken sonunda elimizin kiri oluyor da yıkayıp ta temizleniyoruz?

Çünkü hiç biri gerçek değil. İlizyon. Âşık olduğumuzu sanıyoruz ve çok kısa sürede balon sönüyor. Olmadı the next. O da olmadı the next. Anlamsız, değersiz ilişkiler yaşıyoruz. Zaten aşkın anlamını kendimiz bile bilmiyoruz. Ruhlarımızı kaybetmişiz, bedenlerimizin kölesi olmuşuz. Kendi değerimizi bedenlerimizle ölçüyoruz. Aşkı seksle özdeşleştiriyoruz. Ne yazık.

Cinsellik hücrelerimize işlemiş. Günlük konuşmalarımızın içine sızmış durumda. Tek düşündüğümüz bu olmuş. Allah aşkına nasıl âşık olabiliriz ki bu kadar doyumsuzken? Ben çok merak ediyorum o güzel ve özel cümleleri nasıl da öyle sarf edebiliyoruz sadece seks yapabilmek, beş dakikalık zevkimiz için ve sevmediğimiz ve hissetmediğimiz halde. Dürüstlük nerede kaldı. Hayır, sonra gerçekten âşık olduğumuz kişiye hangi sözler kalacak söylenecek. Ya da aynı sözcükleri mi kullanacağız? Değerli olacaklar mı içinizden? O kadar söylüyoruz ki artık anlamlarını yitirdiler. Özlemek benim için çok özel kelimedir. Ben öyle herkesi özlemem. Aslında hepimiz öyleyiz. Ama kullanıyoruz. Sözde özlediğimiz insanı iki günde buruşturup atıveriyoruz. Sevmek keza çok değerli. Herkesi severim ama özel birini sevmek kolay mıdır hele bu devirde?. Hayıııııır. Değil ama söylüyoruz. Sevmek de moda oldu şimdi. Değerini kaybetti. Artık sözcüklere inanmıyorum. Peki ya siz? Davranışlara bakıyorum, gözlere bakıyorum. Onlar yalan söylemez. Hani bedenlerimize mahkûmuz ya hemen ele veriyorlar. Zaten gözler kalbimizin aynası değil mi? Cinsellikten konuşan adam, adam değildir bana göre. İlk başta hemen ne o öyle. Bu iş iki kişi arasında çok özel bir paylaşımdır. Öyle konuşmadan, planlanmadan yaşanır. Planları sevmeyen ben bu durumda da sinir oluyorum. Bu özel paylaşımın da bir anlamı olmalıdır. Konuşmadan sessizce aşkla sevgiyle yapılmalıdır. Sanki konuşulan şeyler değerini kaybeder bende. İnsanlığın yüzde doksan beşi belki daha fazlası hayvani dürtüleriyle sevişiyor. Diğer yüzde beşlik kısım mı? Bunu gerçekten âşık olduğu, sevdiği için, bir olmak için yapıyor. Aslında ilahi bir şeydir sevişmek. Bir olmaktır gerçekten. Soruyorum size şimdi kaçınız seviştiğiniz kadınla ya da adamla bir olabiliyorsunuz ya da olacağınız orgazma ya da alacağınız zevke odaklısınız? Eğer odak noktanız zevkiniz ve orgazmınızsa inanın hayvani dürtülerle sevişiyorsunuz. Zira öbür türlü her anın tadını çıkartırsınız. Skorlara bakmazsınız… Yaşadığımız zaman skor zamanı ama inanın değişmekte. Çoktan boyut atlamış bulunuyoruz. Gelin dünyamız boyut atlamışken biz de atlayalım. Dürüst olalım, gerçekten sevelim, gerçek, ilahi sevişmeler, aşklar yaşayalım.

Var mısınız? Yoksa bulunduğunuz çöplükte ( çok özür dilerim ama öyle ) mutlu musunuz?

İnanın bunu yaşadığınızda öbür türlü yalan dakikalara söveceksiniz.

İster benimle gelin, ister yerinizde kalın sizi seviyorum kendi inançlarımı, gerçek aşkı, gerçek,bir sevişmeleri sevdiğim gibi.

Bir sonraki yazım başlangıçlar ….