Yaş 35; yolun yarısı mı, yoksa yeni mi başlamakta? Ben her ikisini de yaşıyorum bugün. Yuvamdan dünyaya oyun oynamaya geleli, annemin güvenli sıcak karnından çıkartılıp, ağlayalı tam otuz beş sene oldu. Yirmi dört yaşımdan bugüne kadar yaşadığım her şey beni büyüttü, bana çok şey öğretti ve bugünüme getirdi. Acılar, üzüntüler insanı büyütür değil mi?
Hayatımda mutluluklar da, acılar da oldu. Ama benim seçtiğim yol acılarımla tekâmül etmekti. O yüzden bol bol yarattım, yaşadım. Gerçekten de büyüdüm. Olgunlaştım. Hayatın aslında ne kadar da muhteşem olduğunun farkına vardım. Nefes aldığım sürece her şeyin geçeceğini biliyorum artık. Yarattığım acıları tek tek terk ettim. Terk etmeyi öğrendim ben. Cesaret benim yol göstericim oldu. Otuz beş yaşımda geldiğim tek nokta var o da sevgi. Sadece sevgi. Biliyorum ki bizi sadece sevgimiz kurtarabilir. Çok yüzleşmelerim oldu. Yıkıntılarım, yangınlarım, göçüklerim oldu. Ama hiçbir zaman pes etmedim. Her yıkıntımdan daha güçlü, mutlu çıktım. En sevdiğim özelliklerimden biri. Pes etmem. Etmeyin! İlk sorgulamam otuz yaşımda geldi. Ben bu hayatı istemiyordum, böyle olmamalıydı. Hayatımı baştan yarattım, tabi öncekini öldürdüm, terk ettim. Zamana kabul verdim. O da bana, ve beni destekledi. Beş sene sonunda yani bugün bambaşka tam da istediğim gerçek ben oldum; hayatını istediği gibi yaşayan, kendini seven, ne isterse onu yaratıp yaşayan, acılardan uzak sadece huzur ve mutluluk yaşayan. İsyanlarımı çok seviyorum. Onlar beni düşündürdü. Cesaret etmemi sağladı. İsyanlarınızı sevin ve isyan edin, inanın pişman olmayacaksınız. Bugüne gelmem de bana destek olan çok kişi oldu. Sensey, canım arkadaşlarım. Ama en önemlisi canım anneciğim. Her kararımda arkamda durdun, destekledin, çünkü senin için sadece benim mutlu olmam önemliydi. Seni çok seviyorum. İyi ki varsın hayatımda, hep de ol. Canım Güneş’im. Evet o benim hayatımın güneşi. O da her kakarımda yanımda durdu. Bütün isyanlarına rağmen beni terk etmedi. Şanslıyım hem de çok. Umarım hepiniz böyle fedakâr sevilesi bir annesi, ve ruhen anlaştığınız bir güneşiniz olur.
Şimdi çocukluğum geçtiği şehrin muhteşem manzarası eşliğinde kahvemi yudumlarken şunu diyebiliyorum; çok mutluyum, huzurluyum, güçlüğüm, hayatımın efendisiyim ve kocaman hayallerim var. Hepsinin peşinden gitmekte kararlıyım. Peki, sizin hayalleriniz var mı yaşınız kaç olursa olsun? Peşinden gidecek misiniz? Yoldaşlarım gidelim hep beraber. İnanın kalarak mutlu olamayız. Doğamızda yok bu. Azla yetinmeyelim. Unutalım bize öğretilen klişeleri.
Otuz beş yaşımın tecrübesi, olgunluğuyla ama yirmili yaşlarımın heyecanı ile neler yaşayacağımı düşünüyorum. Çok heyecanlığım önümdeki günler, aylar, seneler, mevsimler için.. Hepsini sizinle paylaşacağım. Benimle kalın ama hayallerinizin peşinde olun sakın kovalamayın, yakalayın!
Sizi seviyorum yeni yaşımı, hayallerimi, annemi, çocuğumu, rehberimi (Sensey), arkadaşlarımı, yarattığım âşık olduğum adamı, en çok ta kendimi sevdiğim gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder