Kendinizden, yaptıklarınızdan nefret ettiğiniz, midenizi bulandırdığınız, hatta kustuğunuz oldu mu? Benim oldu. Hatta bir tanesinde dakikalarca kustum. İşte böyle bir durumu şu anda da yaşamaktayım. İçimde bir yerlerde hıçkırıklara boğulmuş bir kız çocuğu var ve midem bulanmakta. İsterseniz ilk önce o dakikalarca tuvaletten çıkamayışımın sebebini anlatayım. Eşimden kurtulmak için çıktığım duygusal arınma yolculuğumun bir durağında aslında ne kadar da materyalist olduğumu ve para için kendimi bile satabileceğim gerçeği ile yüzleştiğimde yüzüme sanki babamın o silleli tokadı çarpmıştı. Bir an şoka girmiş ve ardından lavaboya koşup kusmuştum içimde hiç bir şey kalmayana kadar. Bu durum sadece bir potansiyeldi ve geçmiş yaşantılarımda yediğim bir halttı. O yüzden bu yaşamıma da getirmiştim. Bir an kendimi o haltı yerken gördüm ve hoooop lavabo ve gözyaşları. Aslında bu hayatımda çok da güzel yetiştirilmiş, edepli, adaplı bir bayan olarak ben yüzleştiğim şeyi bir süre kaldıramamıştım. Ama güçlüyümdür ben. Onu da atlattım, daha niceleri gibi. İnanın karmik getirdiğimiz bir sürü duygumuz ve potansiyelimiz var. Mesela ben geçmiş yaşantılarımda hiç de öyle iyi biri değilmişim. Yemediğim halt, kırmadığım ceviz kalmamış. Siz yüzleşebilir misiniz böyle bir şeyle. Tavsiye ederim. Ruhunuzun bundan sonraki durumu için faydalı. İşte bugün aynı olayın hafifini yaşıyorum. Peki, nasıl geldim bugüne. Anlatıyorum hazır mısınız? Yaklaşık iki ay önce Zonguldak’tan aynı zamanda da kolejden bir arkadaş beni face de ekledi. Ben herkesi severim sohbet ederim. Neyse onunla da ettim ne de olsa hemşerim hem de aynı okuldan biri olduğu için de ayrı baktım ona. Telefonumu vermekte sakınca görmedim. Arada arardı beni. Ben aramadım hiç. Zonguldak’tan , arkadaşlardan konuşuyorduk başka da bir şey yok. Sonra işin rengi değişti. Arkadaş tacizci biraz da sapkın çıktı. Bana etmediği küfürler kalmadı istediği olmayınca. Canım sıkıldı çok. Nasıl olurdu benim frekansımdaki biri böyle bir durumla karşılaşırdı. Sensey’ime anlattığımda içimdeki tacizci sapkın tarafımdan özgürleşmem gerektiğini söyledi. Evet, yaptım da. Arındım da dün gece. Fakat sabah kalktığımda mide bulantım tavandaydı. Kim bilir kimlere neler yapmıştım geçmiş yaşamlarımda. Bir türlü kabullenemiyordum. Bazen kaldırmam zor oluyor. Anladım ki kabul vermem lazım yaptığım bütün sapkınlıklarıma ve taciz edilmelerime ve seçim yapmalıyım. Artık bunlardan özgür tarafımı seçeceğim yazım bitsin.
Yoldaşlarım inanın başımıza gelen her şeyin bir sebebi var. Farkında olmalıyız. 2012 gelmeden bunlardan arınmazsak başımıza çorap örecekler. Bakın ben direkten döndüm. Böyle insanlar çok. Bundan sonra beni aramaz. Enerjisel bağımız koptu kendisiyle.
Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim, içimdeki kız çocuğu biraz sakinledi size içimi dökünce. Ama midem çalkantılı hala. Geçecek, birazdan…
Sizi seviyorum bütün ağır yüzleşmelerimi, onların karşısında kaya gibi duruşumu ve enerjimi dönüştürmemi sevdiğim gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder