Tek aşkı kalbimin sen misin sevgilim? Evet; canım tanrım tek gerçek aşkı kalbimin sensin. Melekler şahidim senin yolundaki çabama. Çok uzaklardan tekrar döndüm senin ışık, ilahi yoluna. O kadar derinlerdeydim ki artık seni duyumsamaz, umursamaz olmuştum. Sonra uyandım, o girdiğim diplerden güç aldım zıpladım. O diplerde kalbim ruhum kapkaranlıktı, gücüm son noktasındaydı. Ama konu sen ve senin ışık yolun olunca o tek damla kalmış gücüm nasıl da ummanlara dönüştü. Şu hayatımda başka hiç bir şey için çabalamadım ben tanrım. Çünkü hiçbir şey mutlu etmiyordu ki beni. Hep bir eksiklik vardı. Sen eksiktin tanrım. Seni içimde kaybetmiştim. Çok şükür buldum seni canım sevgilim. Ben senin yargısızlığına, ilahi adaletine, sonsuz sevgi ve şefkatine hayran kaldım, âşık oldum. Sen her şeyin en güzeli, en iyisiydin. Sen benim cennetimin en baş konuğu hatta ve hatta sahibiydin. Sana hep seviyor çıkan papatyalardan taç yapmıştım. Sonra senin başka gerçekliğinle yüzleştim. Sen sadece ışık değil aynı zamanda karanlıktın da. Sadece iyi değil kötüydün de. Aman tanrım bu bana ne de ağır gelmişti. Sanki ben karanlıklar içindeyken senden uzaklaşmıştım ama oysa o da senmişsin. Sen her şeymişsin. Bu dünyadaki oyun da zaten senin karanlığını ışığa dönüştürme oyunuymuş. Çok şaşırdım buna, kabullenemedim bir türlü. Hasta oldum diyebilirim. Ama sonra sana lan sevgim galip geldi içimdeki savaşta. Evet; sen her şeydin. Ben dipsiz karanlık kuyulardayken de sendim, şimdi ışık yolundaki yolculuğumda da senim, karanlık ta sensin, ışık ta. Seni her halinle, bütün yanlarınla kabul ediyorum. Etmezsem nasıl herkesi, her şeyi olduğu gibi kabul edip sevebilirim ki?
Şimdi ben, sevgi perisi olarak seni olduğun gibi, bütün yüzlerinle yani kendimi ve herkesi seviyorum. Evet; Canlar siz tanrının hangi yüzüsünüz? Tanrının iyi mi kötü mü tarafısınız? Hangi yüzü olursanız olun buna tanrımız izin verdiği için ordasınız. Tanrı içimizde. Sakın kendinize kızmayın. Sadece kabul verin. Karanlık ta olmak tüh kaka değildir. Orada deneyiminiz vardır. Sonunda döneceğiniz yer tanrımızın ışık tarafıdır. Ama burası kötü tarafın hâkimiyeti altında şu an. Gelin ölmeden, bu bedenimizle, kimliğimizle karanlıktan ışığa geçelim. Tanrının ilahi oyununu sonlandıralım ve onun özlemini bitirelim. Hatırlayın! İlahi oyunumuz bu, dünyaya geliş nedenimiz varlıklar olarak bu. Ve bilin bizler bu oyuna hizmet etmek için buraya gelip bu zorlukları yaşamayı kabul eden güçlü hem de çok güçlü varlıklarız. İyi, kötü de olsak, mutlu, mutsuz da olsak, zengin, fakir de olsak, katil, melek de olsak hepimiz BİRİZ. Ayrıştırma yok. Lütfen kendinize ve herkese bu açıdan bakmayı deneyin. Bakın bakalım ne hissedeceksiniz? İsyan mı edeceksiniz? Tevekkül mü edeceksiniz? İsyan da etseniz, tevekkül de etseniz tanrının bir yansıması olacaksınız. Ama zaten asırlardır canım tanrımızın karanlık tarafını temsil ediyoruz, oyunu hep bu taraf kazanmakta ve dünyada baskı ve şiddet hüküm sürmekte. Var mısınız bu defa bizimle birlikte tanrımızın ışık tarafı kazansın. Bu gezegende artık tanrımızın ilahi aşkı, sevgisi, şefkati ve adalet hüküm sürsün. İster misiniz?
İsteseniz de istemeseniz de sizi çok ama çok seviyorum Canlar, tıpkı canım tanrımı her iki yanıyla sevdiğim gibi.
Sevgili Can, ben her yazımda zaten yolu göstermekteyim. Almak almamak sana kalmış. Yola gelince hiç bir zaman dolanmam. Yola gireli ve ilerleyeli çok oldu.Yola kimseyi sokamam ben sadece gösteririm, varlık özgür iradesiyle seçimini yapar. Yolu da açamam , açacak olan sensin, yolu da tıkamam buyur hangi yoldaysan yol senin , yolun açık olsun Can...
YanıtlaSilyaradılanı severim yaradandan ötürü sizde yaradanı sevmek için sebeplerden brisiniz birsürü nedenin içinde yaradanım size sevgiyi yansıtma gücünü vermiş bir hikaye geldi aklıma bu yazıyı okurken tanrının hersey olduğuyla ilgili kısaca yazmak istedim.bir gün mevlana deli gb yağan yağmurun aştında şemsi tebrizi kendinden geçmiş bi r şekilde çakıl taşına bakarken buluyor diyor ya şems ne yapıyorsun bu yağmurda burada şems ten ses yok bikez daha soruyor yine cvp yok sevgili mevlanada oturuyor yanına bekliyor onu saatlerce bakıyor o taşa ve ağlamaya başlıyor mevlana dayanamayıp adamlarını çağırıyor şemsin sırılsıklam olmuş bedeninş sarıp eve taşıyorlar
YanıtlaSilşems ağlayarak kendine geliyor ve mevlanaya dönüp soruyla bakan gözlerine bakarak bir küçücük çakıl taşını ne güzel yaratmış yaradanım o taşta rabbimi gördüm kendimi alamayışım ondandır güzelliğine doyamadığımdandır...önemli olan yaradanı görebşlmek değilmi ha ışıkta ha karanlıkta şerde hayırda ondan dır ışıkta karanlıkta...
Kesinlikle Sevgili (Öz)lem. Güzel bir bakış açısı. Umarım ben de bir gün Sevgili Şems kadar hakka yakın olabilirim. Ama şunu söyleyebilirim belki de onun Rumi'sini bulduğu gibi ben de ruh ikimizi bulmuşumdur.
YanıtlaSilbende okadar çok istiyorumki o ruh ikizimi bulmayı aramaya devam edelim değilmi:) yada bırakalım o bizi bulur vakti gelince:))o kendinden geçiren aşkı tanrım bizede verir belki birgün ne dersiniz...
YanıtlaSilneden olmasın, yeter ki saf özümle bunu talep edelim ve almada kararlı olalım, ulaşana kadarki yolda ne olursa olsun. Sevgiler...
YanıtlaSil