Sevgilim,kocam,ev arkadaşım,hayat arkadaşım ve zamam zaman çocuğum....
Ben gidiyorum. Sana verdiğim süre doldu.Seninle defalarca konuştuk,tartıştık.Ama ne sen beni anladın ne de ben seni; çok istesemde. Kabullendim. Heyecan, aşk bitti. Evliliğimizin akti bitti.
Sana verdiğim bu süre boyunca senden sevgi dilendim , hep umutla bekledim;eski sen olursun, beni yine seversin,eve koşa koşa gelirsin,saatlerce sevişiriz,güleriz,eyleniriz diye. Yok sen bunları bana tekrar vermeye yanaşmadın. Neden? Çok mu yorgundun, sevgi denizin mi kurumuştu, çok mu meşguldün?
Sanırım hepsi vardı sende. Sayende ben de çok yoruldum. Bu ilişkiyi kurtarmaya çalışmaktan, almadan vermekten ve en çok ta beklemekten yoruldum, halim kalmadı.
Evet bekledim ben seni; günlerce,gecelerce bekledim. Sen neredeydin? Yan yana aynı yatakta ama ayrı dünyalarda, ayrı rüyalara dalarken, ya da geceler boyu, saatlerce için için ağlarken ben, nerelerdeydin sen ? Hangi hülyalarda,bedenlerde,heyecanlarda,keşiflerdeydin?
Ben burada gözyaşlarımla dost olurken sen yaşadın mı heyecanlarını ,başka bedenleri keşfini? Güzel miydi? Değdi mi? Umarım değmiştir...
Artık ben yokum. Sıra bende.Gidiyorum seni senle bırakarak.
Evimizde yalnız kalma,düşünme,hüzünlenme sırası da sende.Giderken sana bırakacak başka birşey yok, zira sen hepsini tükettin.O sıcacık yuvamızı da sana bırakıyorum. Artık evimizde yaşamak istemiyorum. İçimdeki hüzünleri,zehirleri gözyaşlarımla akıttım orada. Ben yeni bir hayata başlıyorum hem de en baştan,sıfırdan.
Sadece kendimi alıyorum yanıma birde umutlarımı,yeni hayat heyecanlarımı ve cesaretimi...
Umutluyum . Kendimle;en kadim dostumla yeni hayata başlıyorum.Hiç bir planım yok sadece valizimi alıp çıkıyorum.Cesaretliyim; ben kendimi bırakmadıkça ve içimdeki sevgi bahçesini suladıkça hayat her yerde güzel olur.
Sana şimdi gerçekten bensiz hayatında mutlu olmanı diliyorum.Sakın bir söz bile söyleme.Sözler bitti.
Sadece ve sadece umut dolu kısa bir elvada.Allaha emanet ol çünkü artık bendeki emanetini sana iade ediyorum.Artık sen seninlesin ben de benimle.
Elvedal!
...ben kendimi bırakmadıkça ve içimdeki sevgi bahçesini suladıkça hayat her yerde güzel olur...
YanıtlaSilNe kadar doğru, mutlu olmak kendi elimizde aslında, önemli olan bunu anlamak. Biziz bu duyguyu yaratan, başkaları değil. Elbette onların da inanılmaz katkısı var ama sen kendin mutsuzsan başkasını da mutlu edemezsin ki. O yüzden önce kendimizle mutlu olmayı öğrenelim gerisi zaten gelir:-)