Sevgileye Mektup

SEVGİLİM,

Sevmek; 
Öğrendim önce kendimi sevmeliydim 
Sonra bütün dünyayı. 
Sevdim kendimi ve dünyayı. 
Ya seni?

Çıktın karşıma. 
Benim hala kendimi aradığım, 
Senin tamamen kaybolduğun sırada. 
Ben arıyordum çıkış yolunu. 
Sende ise sadece karanlıktı her şey.

Ben ışığı fark etmiştim, 
Sen ise karanlığında öylece küçük bir çocuktun; 
Hüzünlüydün, yorgundun, kırgındın.

Karşılaştık;  
Hava yumuşaktı ruhum gibi, 
Yıldızlar vardı karanlık gökyüzünde. 
Karanlık gökyüzü sendin bense yıldızlar. 
Sanki hırçın dalgaları aşmış durgun denize ulaşmıştın  bir şans eseri. 
Sadece oturduk sessizce . 
Ne kadar  sürmüştü? 
Önemsizdi!.

Sessizce oturup içimizdeki sesi dinlemiştik; 
Ben senin karanlığını,
Sense benim ışığı fark etme sevincimi ve coşkumu. 
O gece sevmiştim seni. 
Kim olduğunu, ne olduğunu bilmeden, koşulsuza . 
Sen sendin işte! 
Sende bütün yargılarımı, isteklerimi unutmuştum. 
Zaman ve  mekanın  olmadığı bir duyguydu. 
Sevmek ne güzel bir duyguydu anladım. 
Hiç yaşamamıştım. 
Önceleri korktum. 
Bilinmezden korkardım! 
Yavaş  yavaş tanıdım kabul ettim sana olan sevgimi. 
Tanıdıkça birbirimizi, sevgimle bütünleştim . 
Ben ve sana olan sevgim birdi; 
Gece ve gündüz gibi, güneşle ay gibi. 
Sen ben, ben sendim. 
Ayrı bedenlerde tek ruh, tek yürek.
Tanrım mümkün müydü bu?   
Bu ne muhteşem bir duyguydu, mucizeydi. 
İşte mucizelere inandım seninle. 

Bu hissettiğim aşk değildi. 
Ben seni hep bildim; kim  olduğunu, ne olduğunu, olduğun gibi. 
Hislerini, isteklerini, korkularını, çıkmazların, sevinçlerini , bensiz hayat planlarını.

Hepsini bildim, seni ben hepsiyle sevdim.

Ellerimiz birleştiğinde; 
Heyecandan çok huzur, güven, mutluluk buldum. 
İnsan şu hayatta bir tek kendine güvenirdi değil mi? 

Sana sarıldığımda kendimi bulurdum. 
Saçlarımı okşadığında, 
Yüzümü sevdiğinde şefkati bulurdum en derinlerde. 
Güzel yüzlü sevgilim dediğinde;
Bilirdim sana olan sevgimin yansımasıydı yüzüme vuran. 
Seninle sevişirdik, her sevişmemiz bir kutlamaydı. 
Dakikalık zevkten ibaret olmayan, 
Bir olan ruhlarımızın bedensel birleşmesiydi, ilahiydi sanki.

Sen o güzel ellerinle vücudumun her köşesine dokunurken;
Hücrelerim uyanırdı, tanırdı seni. 
Öperken beni, kalbimi öperdin .

Sevişirken biz olurduk. 
Aldığım bu ruhsal haz bedenimin aldığı hazzı ezip geçerdi . 
Mucize demiştim ya sana, 
Sen benim mucizemdin Sevgilim, Sevdiğim.
Teşekkür ederim...