Sonunda izledim arkadaşlar şu fenomen, tüm hemcinslerimin salya sümük ağladıkları, duygulandıkları, öve öve bitiremedikleri, hatta izlemeyenleri nerdeyse döveceklermiş gibi baktıkları 'Aşk Tesadüfleri Sever' filmini. Geçenlerde en kadim dostum yalnızlığım ve ben otururken, haydi bir bakalım dedik aşk tesadüfleri hakkat sever miymiş diye.
Film başladı. Bayılırım bizim Mehmet’e. Hııır, tam yatağa atmalık. Kız da fena değil işte. Ama o da ne! Çocukluk anıları ve bir fotoğraf. Kardeşim bir fotoğraf nelere kadirmiş. Anladım ben, öğrendim. Çok faydalı oldu. Ben diyorum size bizim Halit’le hiç fotoğrafımız yok diye. Kimse anlamıyor beni. Of bu filmde de karşıma çıktı. Ay imdat!
Neyse, kız çocukluk hayalini gerçekleştirmiş, oyuncu olmuş. Allahallah kaç kişi bu memlekette hayallerinin mesleğini yapıyor ki? Hiç gerçekçi değil. Bu bir şey mi? Kızımızın fotoğraf sergisinin önünde topuğunun kopmasına ne dersiniz? Buyurun buradan yakın. Hop tam da fotoğrafın önünde, üstüne üstük hanım emin bile değil kendisi olup olmadığına. Tanışıyorlar, âşık oluyorlar. E güzel. Ama illa acı olacak ya. Canım Mehmet’im hasta. Yazık, kıyamam ben ona. Filmde tek beğendiğim sahne, bizim yakışıklının yakın çekimleri dışında, kızımızın sevgilisine sorduğu soruydu. Evet ya acaba ben ne zaman sadece o yanımda diye çok mutlu olmuştum. Ah Halit ah. Valla billâh başka yok. Tamam, tamam kızmayın ben romtik değilim sanırım, anladım. Her şey yolundayken kız öldü birden. Ben aynen nasıl ya oldum. Ama daha yeni öpüşmüşler hatta sevişmişlerdi. Daha önlerinde binlercesi vardı. Kızı öldürdüler. Bravo, tebrikler. Hayır, anlamadım kız neden öldü. Tamam, Mehmet’ciğimi seviyorum ama hasta olan o. O ölsün. Yok, olmaz o zaman anlamlı olmaz değil mi? Kızcağız ölüyor buraya dikkat kıza birden sempatim artıyor, bizim seksi yakışıklıyı götürse de. Bir de öldüğü yetmiyormuş gibi tesadüfe bakın ki kalbini naklediyorlar. Esas oğlan yaşama devam ediyor. Ulan kimi kandırıyorsunuz. Ben kanmam ona göre. Yaşam çok değerli ki, ben öleceğim başkası yaşayacak yok ya? Hadi canım başka kapıya. Ay Halit beni duymasın. Duyarsa duysun, o değil miydi seni bir ömür bekledim diyen? Hani nerede?
Sonuç olarak isminin hakkını vermişler. Her şey tesadüf zinciri anacım. Biz yalnızlığımla hiç ağlayamadık. Bakın inanın zorladım, şartladım ağlamam gerek diye ama tık yok. Gelmeyin üzerime ne yapayım yanııııı. Bizim nihai kararımız aşk tesadüfleri sevmez. Sevmem ben öyle tesadüfleri banane banene. Âşık olacağım sadece bir kez sevişip pat öleceğim. Yok, yok arkadaşlar, aman bu filme aldanıp sakın böyle hayaller kurmayın. Ne gerek var. Biz devam edelim tesadüfsüz aşklara, ne de olsa işin ucunda can var. Önce can sonra canan. Dedim ben kanmam.
Özgür bu kadar tesadüf olabilir mi? Olamaz mı? Olamaaaz !!
Sizi seviyorum realist romtik halimi, bir fotoğrafım bile olmayan Halit’i sevdiğim gibi. Olamaz mı? Olabilir!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder